Świątecznie, rodzinnie, magicznie... / Christmassy, magically, with family...

Świątecznie, magicznie, rodzinnie.. Oto jak minęły mi święta Bożego Narodzenia w tym roku i nic dziwnego, że z żalem w sercu pakowałam sie o 5 nad ranem do busa do Warszawy zostawiając za sobą ciepło domu, pięknie oświetloną choinkę, swojskie domowe jadełko,  rodzinę...

Tęskniłam za wieloma rzeczami, ktore tradycyjnie robiliśmy na święta. A wiec było i wieczorne pieczenie foremkowych babeczek z dżemem,  jak za dawnych lat, kiedy to cała kuchnia napełnia się ciepłem i aromatem z piekarnika, i było też moje popisowe ciacho - Pani Walewska, które mama tradycyjnie zleca mi do upieczenia i które zawsze znika szybciej niż inne :P (fotka poniżej, niestety pstryknieta w niezbyt profesjonalnym, blaszanym otoczeniu, bo w biegu, ale jest to jedyna fotografia ciasta ale jak ktos chce "przepisa" na Walewską to pisać śmiało :D )

Zdążyłam też ubrać dwie choinki, jedną mieliśmy własną, żywą, z działki (tak pięknie pachniała żywicą!!!)

a druga to takie małe drzewko ze światłowodami, które kiedys tato, swojego czasu, przywiózł z Holandii. Zawsze stoi w moim pokoju ubrane w srebno-białym stylu, ale tym razem zdecydowaliśmy się na klasyczne świąteczne złoto i czerwień.

A tak wygląda zapalona przy zapadającym zmroku :) (uwielbiam te kolorowe punkciki światła!)

 i pomysł na szybką złoto-czerwoną dekorację :)

Do moich tradycyjnych obowiązków należy również doczepienie nitek do czekoladowych cukierków i zawieszenie ich na dużej choince. Jakimś dziwnym trafem, liczba wyjściowa cukierków nigdy nie zgadza się z liczba ostateczną cukierków... he he, no, ciekawe czemu? :P :D)

Była też demonstracja (i wymiana!) różnych kaw i herbat, bo my obie z mamą słyniemy z pasji ich picia. Pogaduszki i smakowanie nowych świątecznych odmian herbatek oraz kawy senseo to coś czego nam obu brakowało :) Na dodatek zakochałam się w świątecznej herbacie śliwkowo-cynamomono-waniliowo- śmietankowej(?) Teekanne Granny's Finest a jej zapach chodził za mną przez całe święta :P

Barszcz, śledzie, sałatki, polska wędlina i pierogi ruskie, które mama specjalnie dla mnie zrobiła smakowały jak nigdy!

A po jedzeniu spacer po mieście o zmroku również cieszył bardziej niż zwykle, szczególnie kiedy niebo pokryło się takimi oto barwami:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uwielbiam swoje miasto o tej porze! Niczym Ulica Karl Johan z obrazu Edvarda Muncha :) O tej porze obie z przyjaciółką miałyśmy w zwyczaju, jak mawia mój tato, "szlifować" chodniki po mieście. Ech, te stare dobre czasy!